Over (een) ons.

Je kunt wachten tot je een ons weegt. Een gezond mens zal dat niet meemaken. Het is niet de bedoeling van je leven. Leven is beleven. Soms gaat het als vanzelf, soms is het overleven.

Van het concert des levens krijgt niemand het programma.

Soms zou je dat programma wel eens willen weten. Vooral als je verwacht dat er mooie en fijne dingen gaan gebeuren. Soms mag je blij zijn dat je van tevoren niet weet welke moeilijkheden, strijd of pijn je nog te wachten staat.

De weg omhoog gaat eerst naar beneden.

Het jaar 2010 was voor zowel Willeke, toen nog De Jong, en Dick, toen en nu nog Troost, een bewogen jaar. Een dieptepunt in Willekes leven doordat haar man en vader van 4 kinderen overleed, of was het een over-lijden. Een dieptepunt in Dicks leven omdat hij op het randje van de dood stond wat hem, net als Willekes man, zou verlossen van een lijden. In 2010 zei een arts: meneer Troost, het is een wonder dat u nog leeft. Ondanks of dankzij 16 pillen/dag!? Toen een andere arts nog meer pillen voor wilde schrijven heb ik die geweigerd en hem gezegd de medicijnen af te gaan bouwen en dat Jezus mij zou gaan genezen.

Het leven is als een piano. De witte toetsen geven blijdschap er geluk weer.
Maar vergeet niet, de zwarte toetsen maken ook muziek.

In 2011 bleek dat voor zowel Willeke als Dick de weg niet meer naar beneden ging, maar weer omhoog. Momenten van blijdschap en geluk dat er weer nieuwe mogelijkheden ontstonden werden weer deel van ons leven en stemden tot dankbaarheid.

Als het niet van God is, dan wil ik het niet hebben.
Als God het ons geeft, dan laten we het ons niet afpakken.

Hoewel we beiden ieder jaar naar de Pinksterconferentie Opwekking bij Biddinghuizen gingen en de laatste jaren in dezelfde tent als vrijwilliger werkten was de tijd nog niet rijp voor ‘een ons’. Het ontmoeten van veel mensen met dezelfde levensovertuiging en dezelfde liefde voor Jezus rijpten ons verlangen om ons leven te willen delen met iemand die God ons geeft

Als je de dag met gebed begint, dan zit er genoeg tijd in de dag.

Geduld heeft met tijd te maken en tijd lijkt steeds schaarser te worden, met alle gevolgen van dien. Geduld is de kunst om te kunnen leven met (nog) onvoldane verlangens en wensen of de vervulling hiervan, al dan niet bewust, uit te stellen. Ons geduld is op de proef gesteld en onze hoop en verwachtingen zijn beloond.

Liefde kan zich alleen vermenigvuldigen als je het deelt.

Iedere dag liefde te mogen delen, ervaren wij als een zegen. Een zegen die we graag met anderen willen delen. Wij willen daarmee niet wachten tot we ons wegen.

Uw liefde, Uw hoop, Uw vrede, Uw woord, Uw leven gegeven voor ons.